‘Juwelen geven me de taal die het best uitdrukt wat er in mijn hoofd gebeurt. Ik leer graag bij, ik verveel me snel en ik zoek altijd afwisseling, iets nieuws… maar tegelijk blijf ik trouw aan het juweel als medium. Ik gebruik juwelen als uitgangspunt. Maar soms past een ontwerp omwille van de afmetingen of het materiaal beter in een interieur of als sculptuur. Ik zoek vooral voldoening in mijn werk. De funfactor vind ik heel belangrijk.’
Was het de funfactor die je van juwelen naar meer sculpturaal werk heeft geleid?
Delphine: ‘Dat gebeurde eerder toevallig. Ik had mijn juwelenmerk overgelaten aan mijn zakenpartner en hielp mijn man Benoit die architect is, met zijn meubelontwerpen. Hij daagde me uit om een tafel te tekenen, maar er kwamen juwelen uit. Ik wilde wel juwelen ontwerpen, maar ik wou niet terug naar de klassieke formaten. Ik wou iets doen waarbij ik mijn aanpak in verband met het ontwerpen van juwelen, kon heruitvinden en begon te experimenteren met steen en hout. Met een gezonde dosis ironie vroeg ik me af hoe belachelijk groot ik juwelen eigenlijk kon maken? Een ontwerp van 50×50 cm was nog te braaf. Het was pas toen ik een juweel van 240 cm maakte dat ik de funfactor voelde, dat het kind in mij gelukkig werd. Het voelde heerlijk om fysiek te werken, met spierpijn en schaafwonden als bewijs.’
En ondertussen hangt je werk over de hele wereld.
Delphine: ‘Ik had het geluk om snel opgepikt te worden door een Amerikaanse galerie die in New-York, Dallas en L.A. actief is. En een van de eerste bestellingen was voor een Japans luxemerk. Ik heb daar niet zo veel bij nagedacht. Of klanten nu van Brussel komen of van Dubai, dat maakt me niet uit. Het enige wat voor mij telt, dat is een goede connectie met hen. Met de uiteindelijke bestemming van het werk ben ik niet bezig. Al blijft het contact met andere culturen natuurlijk wel boeiend.
‘Ik wou vooral iets doen waarbij ik mijn aanpak van juweelontwerp kon heruitvinden.’
Je hebt je nooit afgevraagd of je creaties zouden aanslaan?
Delphine: ‘Nee. Ik wou vooral iets doen waarbij ik kon bijleren en mezelf uitdagen, zonder slaaf te zijn van een klant. Als je je focust op een creatie en die komt echt uit jezelf, dan vindt die zijn weg. Zonder ermee te koop te lopen, zullen mensen die je werk interessant vinden, de weg ernaartoe wel vinden. Al moet ik wel toegeven dat het internet me wel geholpen heeft natuurlijk. Je kan gemakkelijk een etalage creëren op sociale media. Ik ben van nature geen netwerker, maar dan helpt Instagram wel. Mijn werk aan de man brengen was niet bijzonder moeilijk. Ik heb op een authentieke manier verteld over wat ik deed en dan is het verder organisch gegroeid.’
Je werk straalt sereniteit, balans en vrouwelijkheid uit. Waar haal je die inspiratie vandaan?
Delphine: ‘Het begint vaak bij het materiaal, een bepaald soort steen waarop ik val bijvoorbeeld. Recent vond ik een roze tijgeronyx, ongelooflijk hard en tegelijk fragiel, waardoor hij heel moeilijk te bewerken is. Ik wou er iets mee doen, puur omdat die steen zo fantastisch was. Voor het ontwerp zijn zachtheid, vrouwelijkheid en elegantie essentieel. Ik was als kind altijd omringd door sterke vrouwen voor wie eigenheid en creativiteit belangrijk waren. Ik vind het belangrijk om die vrouwelijkheid uit te drukken als individu en dingen voor mezelf te kunnen doen. Doordat ik in mijn werk volledig mezelf kan zijn, kan ik tegelijk ook een goede mama, partner en vriendin zijn.’
‘Ik ben zelf nogal perfectionistisch en ik heb moeten leren aanvaarden dat er imperfecties in een steen komen als je hem met de hand bewerkt.’
Hoe belangrijk is het tactiele aspect van jouw werk voor jezelf?
Delphine: ‘Ik heb veel materialen leren kennen uit architectuurbranche en het interieurdesign die ik in het klassiek juweelontwerp nooit heb kunnen gebruiken. Dat heeft me enorm veel nieuwe mogelijkheden geboden. Daarnaast test ik graag technieken en handmachines uit en hou ik van ‘défauts’ in materialen. Als ik bv. met de hand een steen sculpteer, dan zitten er sowieso onregelmatigheden in. Ik ben zelf nogal perfectionistisch en ik heb moeten leren aanvaarden dat er imperfecties in een steen komen als je hem met de hand bewerkt. Maar je moet er dan iets verrassends mee doen, van de imperfectie een troef maken. Een feilloos gepolierde steen kan te perfect zijn, gevernist hout is mooi glad maar het is ook zijn ziel wat kwijt. Ik probeer het die ziel terug te geven, met mijn eigen technieken.’
Wat wil je met je werk bereiken?
Delphine: ‘Er komen mensen van de hele wereld bij mij terecht of ik ontmoet hen op beurzen en dan praat je met hen over het werk. Dat vind ik heerlijk. Ik zou het geweldig vinden dat mijn wandobjecten op dezelfde manier ook tussen andere mensen gesprekken teweegbrengen. We zitten constant achter schermen en communicatie verliest zo zijn diepgang. Ik hoop dat mensen bij mijn werk gaan zitten en hun ideeën uitwisselen. Het is magisch als je met je werk een inspirerend, waardevol gesprek op gang kunt brengen.’
www.delphinecordie.be
@delphinecordie
